سفر که گریه ندارد

امام صادق علیه السلام: أَلْعِلْمُ نُورٌ یقْذِفُهُ اللّه فِی قَلْبِ مَنْ یشآء علم، نوری است که خداوند به قلب هر کس که بخواهد، می افکند. سفر که گریه ندارد...

دستت را به من بدهنترس!با هم خواهیم پَرید من از روی رویاهایی که رو به باد وُتو از روی بوته‌هایی که باران پَرَست امید و علاقه‌ی من از تو ،اندوه و اضطرابِ تو از من واژه‌ها، کتاب‌ها و ترانه‌های من از تو،سکوت، هراس و تنهایی تو از من حضور، حیات و حوصله‌ی من از تو،تَراخُم‌، تشنگی و کسالتِ تو از من هلهله، حروف، هر چه هستِ من از تو،درد، بلا و بی‌کسی‌های تو از منسید علی صالحی سفر که گریه ندارد...

خانه ام آتش گرفته است، آتشی جان سوزهرطرف می سوزد این آتشپرده ها و فرش ها را ، تارشان با پودمن به هر سو میدوم گریاندر لهیب آتش پر دودوز میان خنده هایم تلخو خروش گریه ام ناشاداز درون خسته ی سوزانمی کنم فریاد ، ای فریاد ،ای فریادخانه ام آتش گرفته است، آتشی بی رحمهمچنان می سوزد این آتشنقش هایی را که من بستم به خون دلبرسرو چشم در و دیواردر شب رسوای بی ساحلوای برمن سوزد وسوزدغنچه هایی را که پروردم به دشواریدر دهان گود گلدانها، روزهای سخت بیماریاز فراز بامهاشان شاد، دشمنانمموزیانه خنده های فتحشان بر لببر من آتش به جان، نازلدر پناه این مشبک شبمن به هر سو می دوم گریاناز این بیدادمی کنم فریاد، ای فریاد، ای فریادوای بر من، همچنان میسوزد این آتشآنچه دارم یادگار و دفتر و دیوانوانچه دارد منظر وایوانمن به دستان پر از تاولاین طرف را می کنم خاموشوز لهیب آن روم از هوشزان دگر سو شعله برخیزد ‌به گردش دودتا سحرگاهان که می داند، که بود من شود نابودخفته اند این مهربان همسایگانم شاد در بسترصبح از من مانده برجا مشت خاکستروای آیا هیچ سر برمی کنند از خوابمهربان همسایگانم از پی امدادسوزدم این آتش بی دادگر بنیادمی کنم فریاد ای فریاد ای فریادمهدی اخوان ثالث سفر که گریه ندارد...